Cumartesi, Kasım 16, 2024
Gazete Makaleleri

“Joseph Barnabas“ İsminde Bir “İncil“ Yazarı Yok Mu?

Misyonerlerin bazı kitap ve broşürlerinde, yine onların bazı internet sitelerinde, Barnabas isminde birinin mevcut olmadığı, Barnabas İncilinin sahte olduğu, müslüman olan bir kişi tarafından uydurulmuş bir kitap olduğu hususunda iddialar var. Biz, ilim namusuna riayet ederek, akademisyenliğin haysiyetini de koruyarak, Batılı ve Doğulu birçok ilim adamının kitaplarında, yine yerli ve yabancı birçok Ansiklopedide zikredilen Barnabas’dan bahsetmek istiyoruz. Böyle yapmak suretiyle, insaf ehli kişilere yardımcı olacağımızı, onlara doğruyu göstereceğimizi ümid ediyoruz. Bilindiği gibi, iman konuları ve ilmi mevzular, cebren kabul ettirilecek hususlar değildir; dileyen kabul eder, istemeyen kabul etmez.

Joseph Barnabas Kimdir?

 Joseph Barnabas, Kıbrıs’ta doğan, önceleri Yahudi dininde iken, Hz. İsa’yı görünce iman eden ve İsa aleyhisselama ilk inanan kimselerdendir. İsa aleyhisselama inandığı ve onu çok sevdiği için, Havariler ona “Barnabas” ismini vermişlerdir. Fransızlar ona “Saint Barnabe“ derler ve 11 Haziranda yortusunu yaparlar.

Pavlos adında bir Yahudi, İsa aleyhisselamın dinine inanmış görünüp Barnabas’a yanaştı. Yıkıcı fikirlerini aşılamak için, kendisi ile senelerce arkadaşlık etti. Kandıramıyacağını anlayınca, düşmanlığını açığa vurdu. İsa aleyhisselamdan sonra Pavlos’un ilk işi, hakiki İncil’i yok ettirmek oldu. İsa, Allah’ın oğludur, dedi. Şarabı ve domuzu helal etti. Barnabas bu yalanlara aldanmadı. İsa aleyhisselamdan gördüklerini ve işittiklerini doğru olarak yazdı. Bu durumda İseviler ikiye ayrıldı: Pavlosçular ve Barnabas taraftarları. Pavlosçular, Avrupa krallarını elde edip, kuvvetlendiler. Barnabas tarafını tutanlar ise çoğaldı. Bunlardan Antakya piskoposu Lucian, teslise inanmadığı için 312’de öldürüldü. Barnabas’ın yolunda olanlar, İsa aleyhisselam insandır; ona tapılmaz diyorlardı. Mücadele senelerce devam etti. Lucian’ın talebesi Libyalı Aryüs de Barnabas gibi İsa insandır, ona tapılmaz dediği için İznik toplantısında aforoz edildi. Barnabas İncili’nin yok edilmesine ve bu İncili okuyanların öldürülmelerine karar verildi. Aryüsçüler yok edilmeye başlandı. Roma İmparatoru Büyük Kostantin pişman olup Aryüs’ü İstanbul’a davet ettiyse de gelirken öldürüldü.

Barnabas’ın yazdığı İncil, miladın 325. senesine kadar İskenderiye kiliselerinde okunuyordu. 383 senesinde Papa Damasus, bu İncil’den bir nüsha elde ederek hususi kütüphanesine koydu. 1585 senesine kadar burada kalan Barnabas İncilini Papa Beşinci Sextus (1595-1590), arkadaşı  F. O. Marino’ya İbraniceden İtalyancaya tercüme ettirdi. Prusya kralının müşaviri J. F. Cramer, bunu bulup 1713’te Osmanlılarla yaptığı muharebeleri ile meşhur olan kitap meraklısı Prens Eugén’e hediye etti. Prens 1736’da öldükten sonra, kütüphanesi, Viyana (Hofbibliyothek) Kütüphanesine katıldı. Bu el yazma İncil hala, Viyana İmparatorluk Kütüphanesindedir. Aynı senelerde, Madrid’de, İtalyanca bir nüsha daha bulundu ise de, kilisenin baskısı ile yok edildi. Viyana’daki İncil, 1907’de Oxford’da, Ragg ve hanımı tarafından İngilizceye tercüme edildi. Bu tercümenin birçok nüshaları da, İngilizler tarafından yok edildi. Bu nüsha foto-ofset yolu ile 1973’te Pakistan’da basılmıştır. Barnabas İncili ile ilgili olrak Mısır’da da birkaç kitap neşredilmiştir. Başka bir yazımızda da inşaallah onlardan bahsederiz.

Barnabas’tan ve İncilinden böylece bir nebze bahsettikten sonra, şimdi onun yazdığı İncil hakkında biraz daha detaya inelim:

Barnabas İncili

Bazı Avrupa ansiklopedilerinde, Barnabas İncili hakkında şu yanlış bilgi vardır: “Barnabas İncili diye tanımlanan bir el yazısı, 15. yüzyılda İslâmiyeti kabul etmiş bir İtalyan tarafından yazılmış uydurma bir kitaptır.”

Bu açıklamanın tamâmiyle yanlış olduğu şundan bellidir: Barnabas İncil’i daha 3. yüzyılda, yâni Hazret-i Muhammed’in(a.s.) gelmesinden en az 300 yıl önce veya  bazı rivyetlere göre 700 sene evvel aforoz edilerek ortadan kaldırılmıştır. Demek ki, daha o zamanda, içinde fanatik Hıristiyanların işine gelmeyen, teslisin aleyhinde olan, başka bir Peygamberin geleceğini haber veren bahisler vardı.

Barnabas’ın bu İncil’i, târih boyunca çeşitli defâlar ortadan kaldırılmak ve bütün nüshaları kaybedilmek istenmiş olmasına rağmen, Papa Damasus, tesâdüfen eline geçen bir nüshasını Papalık Kütüphânesinde saklamıştır. Kitap 1590’da el yazısı ile İbrâniceden İtalyancaya çevrilmiştir. Bu nüsha elden ele dolaşarak 1713 yılında Prens Eugén’e ve ölümünden sonra Viyana Kraliyet kütüphânesine nakledilmiştir. 1907’de Bay ve Bayan Ragg tarafından İngilizceye tercüme edilerek Oxford’da basılmış, fakat esrârengiz bir tarzda ortadan kaybolmuştur. Ancak bir nüsha British Museum, bir nüsha da Amerikan Kongresi Kütüphânesinde bulunmaktadır. Bu Barnabas İncili, Pakistan Kur’ân Konseyi eliyle 1973’te tekrar basılmıştır. Viyana Kütüphanesindeki nüshayı, 70’li yıllarda, bir kaymakamla bir mülkiye müfettişi Türkçeye tercüme ettirerek basılmak üzere Diyanet İşleri Başkanlığına takdim etmişlerdi. O zaman ben, Din İşleri Yüksek Kurulunda raportör idim ve rahmetli Prof.Dr.Orhan Karmış’la beraber inceleyip hakkında rapor yazmıştık. İnşaallah başka bir makalemizde de onu ele alırız.

Barnabas İncil’i dışındaki diğer uydurma İnciller zamanla çoğalarak her yerde başka bir İncil okunur oldu. Nihâyet mîlâdın 313’üncü senesinde, önce putperest iken Hıristiyanlığı kabul eden Büyük Kostantin, bütün İncillerin birleştirilerek, yeniden bir İncil yazılmasını emrettiği gibi, eski dîni olan putperestlikten de birçok şey ilâve ettirdi. Daha sonra çeşitli târihlerde yapılan toplantılarda, ilk yazılan dört bozuk İncil, bugünkü Hıristiyanların kutsal kitabı olarak kabul edildi.

İnşaallah, bu konuda başka makaleler de yazmak istiyoruz. Doğruyu bulmak için araştırma yapanlara, belki yardımcı olabiliriz diye düşünüyoruz.